Αίθουσα υποδοχής, τρικλίνιο πλούσιας κατοικίας με τους τοίχους της καλυμμένους με τοιχογραφίες, από τις οποίες σώθηκαν αυτές του βόρειου τοίχου. Ανάμεσα σε ζωγραφιστούς κίονες σχηματίζονται δέκα ορθογώνιοι πίνακες με θέματα που μιμούνται εναλλάξ «opus sectile», διακόσμηση με ένθετα κομμάτια από μάρμαρο, κομμένα σε διάφορα σχήματα, που εφαρμόζονταν σε τοίχους και δάπεδα και «ορθομαρμάρωση», πολυτελής επένδυση με πλάκες μαρμάρου  με εναλλασσόμενους χρωματισμούς. Πρόκειται για αναβίωση του πομπηϊανού ρυθμού ζωγραφικής στην παλαιοχριστιανική εποχή που συναντάται αυτή την εποχή στην κοσμική και ταφική ζωγραφική της Θεσσαλονίκης.