Η Κύπρος, το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης ήδη από τη Μέση Εποχή του Χαλκού (2600-2100 π.Χ.), με εμπορικές και θαλάσσιες δραστηριότητες που στο πέρας του χρόνου θα της αποδώσουν μια πρωτότυπη πολιτισμική ταυτότητα. Για πολύ καιρό, η αρχαιολογία απέδιδε στη φωτογραφία μία και μοναδική αποστολή: την τεκμηρίωση και την καταγραφή για σκοπούς αρχειοθέτησης. Σήμερα όμως, η σύγχρονη φωτογραφική τέχνη έχει πλέον απελευθερωθεί από τα δεσμά που της επιβλήθηκαν στις αρχές του αιώνα και μπορεί να εκφραστεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο χάρη στην ανάπτυξη μίας αισθητικής εμπνευσμένη από τη λυρική ποίηση. Στην παρούσα έκθεση, ο φωτογράφος προβάλλει περισσότερες από δέκα γλυπτές απεικονίσεις θεοτήτων και γυναικείων ειδωλίων που ανήκουν στο Τμήμα Αρχαιοτήτων Κύπρου και, ως επί το πλείστον, εκτίθενται στο Κυπριακό Μουσείο στη Λευκωσία και στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Επαρχίας Λεμεσού. Τα γλυπτά αναπαριστούν διαφορετικές στυλιστικές προσεγγίσεις της κυπριακής τέχνης, από τη Χαλκολιθική (4η χιλιετία π.Χ.) έως τη Ρωμαϊκή Εποχή. Η φωτογραφική προσέγγιση αποκαλύπτει έργα που, μέσα από τη μοναδικότητά τους, αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα του κυπριακού πολιτισμού και διεισδύει βαθύτερα στην ύλη για να αποσπάσει μυστικά μιας τρισχιλιετούς ιστορίας.